Bu harita 16. yüzyılın ortasında İstanbul'da inşa edilen Süleymaniye Külliyesi inşaatında kullanılan taşların çeşit ve kaynaklarını gösteriyor. Bizans İmparatorluğu’nun zayıflama sürecine girmesiyle –özellikle 13. yüzyıldan itibaren– İstanbul’da büyük çaplı imar faaliyeti gözükmezken kayda değer hareketler ancak iki asır sonra, Osmanlı’nın şehri yeniden imarıyla mümkün olabilmişti. 16. yüzyıla gelindiğinde zirve yapan bu imar hareketi ise şehrin ve çevresinin kaynaklarını var gücüyle kullanmıştı. Bahsedilen organizasyonun büyüklüğü sadece Süleymaniye Külliyesi'nin inşaat defterlerindeki bir kalem işten bile anlaşılabilir. Külliyenin inşaatı için tam 42 ayrı merkezden gerek devşirme gerek ocak ürünü olarak getirilen taşlar, yalnızca bu yapının bile coğrafi kapsama alanının ne denli büyük olduğunu göstermeye yetiyor.