Önce bir iade fişi… Duruma göre 15, 30 ya da 90 gün süreli.
Sonra bir anket, bir form.
Bir etiket, bir sevkiyat.
İadenin ardından değerlendirme.
Karar, ardından geri ödeme.
Nakit ya da hesaba, “İade Malzeme Yetki Belgesi.”
İnsan genellikle formdaki ilk seçeneği veyahut imleç nereye denk gelirse onu işaretliyor. Bu ya da şu ürünün neden iade edildiği sorusuna cevap vermenin zararı yok. Anketten zamanın değerine dair ortak bir sonuç çıkarmak da mümkün. Kimsenin iade seçeneklerinin tümünü okuyup doğrusunu işaretleyecek zamanı yok.
Birden çok kapitalist çelişkinin tecessüm ettiği iade politikaları, malzeme dolaşımının mikrokozmosu. Bu politikalar nesnelerle geçici bir ilişkiyle / malzemeye dayalı projeler için yeni bir zamanlamayla / malzemelerin önemsenmemesiyle / mülkiyet ihtiyacının azalmasıyla / yeni bir kütüphane biçimiyle / ücretsiz geçici malzemelere punkvari erişimle / önceden hesaplanmış ve çoktan sigorta kapsamına alınmış ticari kayıplarla / gerçek kâr odaklıların (en çok iade eden ve en çok satın alanlar) ortaya çıkmasıyla / küçük ölçekli koruma sözleşmeleriyle / bütçesiz projelerin değerinin keşfi ve yeniden bölüşülmesi için tekniklerle / atıkların döngüye girmesiyle sonuçlanıyor. Hepsiyle. İadeler olağan.
Bu süreçlere tabi iade politikaları, tersine lojistiğe dayalıyken sektör de malzemeleri alma, sınıflandırma ve değerlendirme becerisine geri kavuştu. Bu süreç, bir nesnenin rafa kaldırılıp kaldırılmayacağını, tasfiye edilip edilmeyeceğini ya da çöpe atılıp atılmayacağını belirliyor. Sözleşmeye dayalı ve yavan olsa da hayli öznel ve gerekli bir insan müdahalesi gerektiren iadeler, otomasyona ve verimlileştirilmeye bugüne dek karşı koydu. Her nesne nevi şahsına münhasır bir sonucu yansıtıyor, bu da değerlendirme yetisi yüksek bir göz gerektiriyor. Endüstriyel standartlardansa tersine zanaatkârlığa daha yakın bir durum. Hantal, geçici bir anlaşma.
Yazar hakkında Laida Aguirre mimari tasarımcı ve stock-a-studio’nun direktörü. Malzemelerin ve metaların dolaşımıyla ilgilenen stüdyonun araştırmaları estetik, lojistik ve medya politikalarının yapılı çevremizi nasıl etkilediğine odaklanıyor. Laida şu an Michigan Üniversitesi bünyesinde Taubman Mimarlık ve Kentsel Planlama Koleji’nde mimarlık dersleri veriyor.
