Antik Mermer Ocağı’nda sakin bir akşamdı, güneş batmak üzereydi. Antik Topraklar Sit Alanı’ndaki açık hava müzesini gören manzara ise netti. Toz fırtınalarının yerini çoktan yumuşak bir meltem ve sit alanının dışındaki yeni ormanların taze kokusu almıştı. Taşocağının tepesinde durup Antik Topraklar’ı izlemek ve geçmişteki inşaatlara ait çıkarma faaliyetlerine şahit olmak tuhaf bir histi. Çıkarma Çağı’nın sonundaki Büyük Fosil Yakıt Tasfiyesi’nin ardından Antik Topraklar bir koruma, onarma ve kültürel miras alanına dönüşmüştü. Açık hava müzesinde de çağlar boyunca çıkarılan kaynakların kalıntı ve yıkıntıları bir araya getirilmişti. Sit alanında fazla miktarda bulunan endüstriyel atığın yol açtığı cüruf, Anadolu’nun farklı bölgelerindeki dağların şeklini alacak şekilde yontulmuştu. Bu yapay dağlar eskiden kalma birçok büyük ölçekli altyapının (barajlar ve nükleer santrallerin soğutma kuleleri gibi) ölçeği ayarlanmış taklitleri ve modellerinin yanı sıra solar jeomühendisliğin kalıntılarıyla destekleniyordu. Kayda değer biçimde korunmuş Antik Taşocağı, eski çağlarda yaşayan insanların gündelik hayatlarıyla ilgili pek çok ipucu veriyordu. Taşocağının evrakı, uzun zaman önce Antik Topraklar’ın taşocakları, ormanları ve dağlarıyla ilgili yayınları, söyleşileri ve kesitleri resmediyordu.